I

Jezelf (weer) vinden…

Je zelfbeeld wordt in grote mate bepaald door- en in relatie tot anderen. Bij iedereen zijn de eerste (basisschool) jaren van grote invloed op het zelfbeeld. Ervaringen in contact met anderen, gedrag, houding, gevoel en uitspraken. Wat je raakt neem je in je op en zo vorm je overtuigingen over jezelf.

Tegen de tijd dat de kinderen bij House of LIFE komen lijkt het zelfbeeld geworden tot een beeld dat de omgeving van het kind heeft gemaakt. Het kind is zijn authentieke zelf kwijtgeraakt onderweg… De manier waarop de omgeving reageert op het gedrag van een kind heeft veel invloed. Het steeds moeten aanpassen aan wat het schoolsysteem ‘vraagt’ en onbewust willen voldoen aan verwachtingen om erbij te horen, speelt daarbij een grote rol. Kinderen lopen vast, staan stil, trekken zich terug. Wat de boodschap geeft. ‘Ho, stop, ik kan het niet meer volgen, laat mij even stilstaan bij mezelf, ik ben het kwijt…’

Welke signalen geven de kinderen af waaruit blijkt dat ze zichzelf gaan kwijtraken?

Ze raken ongemotiveerd, kruipen in hun schulp of laten expressief gedrag zien omdat ze zich geen houding meer weten te geven. Blijkbaar sluit het beeld en verwachtingen van het kind niet helemaal aan bij de verwachtingen die volwassenen hebben.

Tijdens de kennismaking en rondleiding bij House of LIFE, komt M. binnen en verschuilt zich achter zijn moeder. Zijn ogen kijken naar beneden of gaan scannend de ruimte door,. Er komen weinig tot geen woorden uit zijn mond of als antwoord op een vraag die gesteld wordt: ‘weet ik niet’. Zo gaat het trouwens de eerste weken nadat hij bij ons is gestart met twee uurtjes op twee dagen. Vrijwel op elke vraag is het antwoord: ‘weet ik niet’. School is stom en daar kunnen we het niet over hebben omdat dit zichtbaar spanning en weerstand geeft. Zelf geeft hij bij zijn ouders thuis aan dat hij altijd in oranje zit. (groen= ontspannen; oranje= gespannen; rood= overspannen)

Hier heeft hij ruimte om in de eerste plaats zich veilig te voelen. Te ervaren dat hier niets iets van hem wordt verwacht en stapje voor stapje weer in groen komt met zijn gevoel.

Afscheid nemen van moeder is moeilijk. Hij klamt zich vast en heeft wat tijd nodig om zich los te maken. We starten de dag met even kletsen. Hierbij maken we gebruik van emotiekaartjes en kan hij met een poppetje aangeven op een schaal van 1 tot 10 hoe hij zich voelt. Alles is goed. In de planning staan verschillende activiteiten waarbij we als doel hebben te ontdekken wat hij leuk vindt om te doen, waar hij van op ‘aan’ gaat, wie hij is en welke manier van leren bij hem past.

We zien dat hij heel langzaam zich meer durft te uiten, zich meer letterlijk beweegt in de ruimte, zich vrijer gaat voelen en het afscheid nemen makkelijker gaat. Er komen ook meer woorden uit en hij kan aangeven wat hij wel of niet wilt.

M. vind het moeilijk om samen een eetmomentje te hebben tijdens de pauze of lunch. Hij houdt niet van de geluiden en de aandacht die er dan op is gericht. We geven hem ruimte om even alleen te eten tijdens het lezen van een Donald Duck.

We boren de nieuwsgierigheid weer aan door verschillende onderwerpen op een creatieve manier aan te bieden. We starten met schaken en hij wil precies weten hoe het werkt. Het heeft hem duidelijk ‘aan’ gezet, want thuis pakt hij het ook op en hij wil met iedereen schaken. Nu een paar maanden verder heeft hij zijn eerste schaakwedstrijden gehad, zien we een blije, ontspannen jongen die zijn ideeën uit en het ook uitvoert. Hij beweegt zich vrijer, maakt grapjes, heeft slimme opmerkingen en stelt veel vragen. Hij heeft meer denkruimte en ruimte om te leren door te doen. Allerlei experimenten voeren we uit, waardoor hij weer ideeën krijgt om het anders te doen.

We eten zonder moeite weer samen. Ouders geven aan dat ze hem zo weer kennen. Dat ze blij zijn dat er weer ontspanning is en dat hij lekker in zijn vel zit.

Tegelijkertijd maken we stappen richting school via een online programma en via opdrachten verwerkt in een spel. Hij wil graag leren, heeft uitdagingen nodig. Maar daarvoor heeft hij het nodig om lekker in zijn vel te zitten, zijn eigen manier van denken er te laten zijn.

Van oranje naar groen naar, weer naar perspectief op groei en ontwikkeling.